Trzemeszeńska lista uczestników walk o niepodległość w 100. rocznicę Bitwy na przedpolach Warszawy #48

Pamięci bohaterów poległych i zmarłych w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 oraz walczących na kresach wschodnich 1919-1921. Lista uczestników walk o niepodległość nie pretenduje do całościowej. Zestawienia alfabetycznego na podstawie ksiąg metrykalnych i zasobów Muzeum Regionalnego w Trzemesznie dokonał dr Andrzej Leśniewski.

Podporucznik rezerwy Teofil Stanisław Luboński urodzony 26 kwietnia 1901 roku w Wymysłowie, syn mistrza młynarskiego Franciszka i matki Praksedy z domu Jasińskiej. Po ukończeniu w 1912 roku szkoły elementarnej w Trzemesznie, w następnym roku podjął tu dwuletnią naukę zawodu młynarza w szkole zawodowej w Trzemesznie, którą ukończył 27 marca 1915 roku. Egzamin czeladniczy złożył 7 października 1918 roku w Śmiglu. Powstaniec wielkopolski 1918-1919, jak sam pisze: W grudniu 1918 – brałem czynny udział w Powstaniu Wielkopolskiem w Trzemesznie-Mogilno-Strzelno-Inowrocław. W styczniu 1919 wstąpiłem jako ochotnik do wojska polskiego. Wcielony 8 stycznia 1919 roku, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej w stopniu szeregowca, od 19 marca do 28 lipca walczył pod Lwowem w 68 pułku piechoty wielkopolskiej. Szer. Teofil Luboński 20 kwietnia 1920 roku podlegał Kierownikowi Młynów Centralnego Urzędu Gospodarczego Wojska Polskiego Warszawa-Praga. Odkomenderowany w Warszawie 30 lipca 1920 roku, skierowany został do I oddziału motocyklowego przy Dowództwie Frontu Południowo-wschodniego pod rozkazami gen. Rydza Śmigłego, a 20 sierpnia 1920 roku przydzielony do Kolumny Samochodów Osobowych Naczelnego Dowództwa z zadaniem pełnienia funkcji motocyklisty. Pod koniec wojny przydział, od 24 października do 15 listopada 1920 roku, jako kierowca kolumny samochodowej Misji Rozjemczej z rozkazem wyjazdu na trasie Warszawa-Mińsk Litewski. W Wojsku Polskim na granicy polsko-litewskiej służył do 22 listopada 1922 roku. Po demobilizacji powrócił w rodzinne strony wykonując zawód młynarza, by w 1925 roku pracować jako czeladnik młynarski w Lisowie. Rok później, 1 kwietnia 1926 roku wydzierżawił w Bystrzycy młyn, a 27 kwietnia poślubił urodzoną w Trzemesznie Helenę z domu Nettmann (50 lat później małżonkowie obchodzili Złote Gody, a abp Henryk Gulbinowicz złożył jubilatom życzenia). Teofil Luboński młyn pod Trzemesznem dzierżawił 10 lat, do 1 lipca 1935 roku. Wtedy przyjął posadę kierownika technika w młynie w Toruniu. Zmobilizowany walczył w wojnie obronnej 1939 w 8 pułku artylerii przeciwlotniczej walczył w bitwie pod Kutnem, w Puszczy Kampinoskiej i obronie Warszawy do 28 września. Wzięty do niewoli we wrześniu, po zwolnieniu 9 października 1939 roku, udał się do Bydgoszczy. Pracował przy odbudowie kanału Noteć-Brda. Od 1940 roku do wyzwolenia pracował jako robotnik kolejowy w Bydgoszczy. Szczęśliwie przeżył wojnę. Po odbyciu trwającego od 1 października do 15 listopada 1945 roku kursu uzyskał z Ministerstwa Aprowizacji i Handlu uprawnienia kontrolera młynów w Bydgoszczy. Losy powojenne rzuciły Teofila Lubońskiego do Wrocławia. Z regionem związał powojenne życie. Członek Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Trzemesznie po 1921 roku; zastępca sekretarza Związku Weteranów Powstań Narodowych R.P. 1914-1919 w Poznaniu, Koło Trzemeszno po 1932 roku; członek Związku Powstańców Wielkopolskich 1918/19 w Bydgoszczy w latach 1946-48; Związku Bojowników o Wolność i Demokrację Oddział w Jaworze 1975 r. Awansowany do stopnia podporucznika 11 listopada 1972 roku. Odznaczony w 1975 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i 15 listopada 1957 roku Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 r. Zmarł 3 października 1986 roku, pochowany na cmentarzu parafialnym w Trzemesznie. Nazwisko wyryte na wspólnej mogile powstańców wielkopolskich. Źródło: Archiwum Archidiecezjalne w Gnieźnie, Spis członków Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Trzemesznie, którzy brali udział w powstaniu Wielkopolskim w roku 1918/1919, b.d. i paginacji; zbiory rodzinne udostępnione przez p. Tomasza Osińskiego: Geburtsschein Theofil Stanislaus Lubonski, Trzemeszno 15 lutego 1915 r.; Volkschule zu Tremessen, Teofil Luboński, Trzemeszno 27 marca 1915; Legitymacja wojskowa szeregowiec Luboński Teofil, Warszawa-Praga 20.4.1920; Naczelne Dowództwo Wojsk Polskich, Dokument podróży, Nr 666785, Warszawa 24 października 1920 r.; Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VII. Referat Historyczny. Zaświadczenie Luboński Teofil, Nr 276/19950/38, Poznań 1 grudnia 1938 r.; Zaświadczenie wojskowe o zwolnieniu od obowiązku służby wojskowej, Nr 316759, Bolesławiec 11 marca 1952 r.; Akt nadania stopnia podporucznika, Warszawa 11 listopada 1972 r; ZBoWiD Zarząd Główny w Legnicy. Zaświadczenie Teofil Stanisław Luboński, Nr 187660, Legnica 4.06.1976 r.; Arcybiskup Ordynariusz Wrocławski Henryk Gulbinowicz / Dostojni Państwo Jubilaci Helena i Teofil Lubońscy, Wrocław 15 kwietnia 1976 r.; ZBoWiD Zarząd Wojewódzki w Legnicy, 23 grudnia 1978 r.; ZBoWiD Zarząd Wojewódzki w Legnicy, 27 grudnia 1984 r.; Życiorys, rękopis, b.d.; Andrzej Leśniewski, II wojna światowa w Trzemesznie. Tom I, s. 25; Drogi do niepodległości. Trzemeszno w powstaniu..., red. Andrzej Leśniewski, s. 142, 151; Trzemeszno w dobie powstania wielkopolskiego 1918-1919, red. Andrzej Leśniewski, s. 308, 314, 324; Grobonet Trzemeszno, www.trzemeszno.grobonet.com/grobonet/start.php, dostęp 23 kwietnia 2021, sektor B1, rząd 1, nr grobu 11; fot. pow. zb. rodzinne.