Władysława Adryanowa, Myśliwy, Sztuka ludowa MRT

Władysława Adryanowa dostępną w obejściu glinę modelowała dorobionymi własnoręcznie narzędziami. Szlifu rzeźbom nadawała przy pomocy palców rąk, noży i szkła. Zasadniczy kształt glinianych rzeźb uzyskiwała wykorzystując właściwość rozpuszczalności w wodzie. Nie marzyła o kawaletach, szpatułkach czy wybierakach oczkowych do gliny. Rzeźby wypalała, chociaż raczej należałoby powiedzieć utwardzała, w domowym piecu.

„Myśliwego” ubrała w zielony mundur i takiegoż koloru kapelusz zdobiony wielobarwną kokardą. Postawnemu, obdarzonemu długim wąsem mężczyźnie z przewieszoną przez ramię fuzją, śrutową strzelbą myśliwską, towarzyszy nieodłączny na polowaniu pies. Spojrzenie rzeźbiarki wybiega dalej. Dla przedstawiciela łowiectwa ważnym ukazuje nie samo polowanie, lecz przebywanie w otoczeniu zwierząt. Myśliwemu towarzyszy gęś. Ptaki te cechuje towarzyskość, wytrwałość i wierność wobec partnera gatunku. I chociaż polowania na dzikie gęsi są powszechne, to gęś hodowlana zdaje się być ptakiem udomowionym.

Przedstawienie typologiczne „Myśliwego”, nierzadko podejmowane w twórczości Adryanowej, cechuje figuralna statyczność i symetria. Postać pomalowana została farbami wodnymi, a powierzchnia rzeźby zabezpieczona lakierem. Polichromia podkreśla zamierzoną staranność do detalu, przywiązanie do szczegółów wykonania na każdym etapie dzieła.

Myśliwy

Władysława Adryanowa

Polska, Trzemeszno

około 1980 r.

glina, farba

wys. 24,2 cm, podstawa 7,3x5,7 cm