Trzemeszeńska lista uczestników walk o niepodległość w 100. rocznicę Bitwy na przedpolach Warszawy #39
Pamięci bohaterów poległych i zmarłych w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 oraz walczących na kresach wschodnich 1919-1921. Lista uczestników walk o niepodległość nie pretenduje do całościowej. Zestawienia alfabetycznego na podstawie ksiąg metrykalnych i zasobów Muzeum Regionalnego w Trzemesznie dokonał dr Andrzej Leśniewski.
Kapitan Czesław Krygier, urodzony 15 maja 1896 roku w Gębicach, syn kupca Michała i Malwiny z domu Bartsch, młodszy brat poległego w wojnie Bolesława. Rodzina mieszkała w Trzemesznie. Zmobilizowany podczas I wojny światowej, w 1917 roku podczas walk pozycyjnych na froncie odniósł rany. W stopniu sierżanta, do Trzemeszna powrócił jesienią 1918 roku. Angażował się w przygotowanie powstania, był członkiem Rady Robotniczo-Żołnierskiej w Trzemesznie, a 29 grudnia 1918 roku wyruszył do Gniezna po karabiny i amunicję. Od 1 stycznia 1919 roku walczył pod rozkazami podporucznika Pawła Cymsa o Inowrocław, Szubin i Rynarzewo. Dowodził 1 kompanią I batalionu 4 pułku strzelców wielkopolskich sformowanym 6 marca 1919 roku (brat Bolesław dowodził kompanią 1 pułku strzelców). Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Przeszedł szlak bojowy walcząc w lipcu 1919 roku o Krasne, w sierpniu 1919 roku o Mińsk Litewski, Błoń, Osipowicze i do 31 marca 1920 roku w rejonie Bobrujska. Gdy 7 stycznia 1920 roku pułk stacjonował w mieście i twierdzy Bobrujsk zajętej przez 14 dywizję piechoty, 4 pułk strzelców przemianowano na 58 pułk piechoty wielkopolskiej. Tamże Czesław Krygier otrzymał szlify podporucznika. Szlak bojowy pułku obejmował, w kwietniu 1920 roku Parycze i Starkowicze, od maja do lipca toczone walki odwrotowe od Jakimowskiej Słobody po Dęblin, a po przełamaniu frontu sowieckiego zwycięskie potyczki pod Garwolinem. Pułk pomaszerował na Łomżę i Mały Płock. We wrześniu 1920 roku toczył zwycięskie boje o Żabin, Prużany, Słonin i Baranowicze, do 18 października 1920 roku o Nieśwież i Kojdanów. Po zakończeniu wojny Czesław Krygier pozostał w Wojsku Polskim. Został zastępcą komendanta Rejonowej Komendy Uzupełnień i pełniącego obowiązki komendanta w Szamotułach. Awansował do stopnia kapitana. Walczył w wojnie obronnej 1939. Andrzej Jaśkiewicz podaje „Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku walczył w szeregach batalionu Wilk ze składu SGO Polesie na stanowisku zastępcy dowódcy. Walczył pod Kockiem”. Według Mariana Przybylskiego, w Kowlu z wycofujących się żołnierzy Armii Narew zorganizował batalion, z którym dołączył do armii gen. Kleeberga. Walczył z Niemcami w Samodzielnej Grupie Operacyjnej „Polesie” pod Płockiem, Adamowem, Krzywdą, Syrokomlą i Wolą Gumowską. Wzięty do niemieckiej niewoli, został osadzony w Oflagu VII A Murnau. We wrześniu 1945 roku powrócił do kraju. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Źródło: Rejestr Śmierci poboczny Urzędu Stanu Cywilnego (Akt zgonu Bolesława Krygiera), Trzemeszno 1920, Obwód miejski, Nr 25; Uchwała Rady Państwa nr 12.28-0.977 z 28 grudnia 1957 r.; Jerzy Łapiński, Zarys historii wojennej 58-go pułku piechoty wielkopolskiej, Warszawa 1928, s. 10-30; Marian Przybylski, Mogilnianie odznaczeni Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym 1918-1919, s. 80-81; Jan Wróblewski, Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie” 1939, Warszawa 1989; Trzemeszno w dobie powstania wielkopolskiego 1918-1919, red. Andrzej Leśniewski, s. 73; Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, www.powstancy-wielkopolscy.pl/search, dostęp 7 stycznia 2021 r.; Andrzej Jaśkiewicz, Ogrody wspomnień, Profil osoby Czesław Krygier, www.ogrodywspomnien.pl/index/showd/91550, dostęp 2 lutego 2021 r.
Dodaj komentarz
- to dla Ciebie staramy się być najlepsi, a Twoje zdanie bardzo nam w tym pomoże!