Trzemeszeńska lista uczestników walk o niepodległość w 100. rocznicę Bitwy na przedpolach Warszawy #38

Pamięci bohaterów poległych i zmarłych w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 oraz walczących na kresach wschodnich 1919-1921. Lista uczestników walk o niepodległość nie pretenduje do całościowej. Zestawienia alfabetycznego na podstawie ksiąg metrykalnych i zasobów Muzeum Regionalnego w Trzemesznie dokonał dr Andrzej Leśniewski.

Porucznik Bolesław Krygier, urodzony ok. 1889 roku w Gębicach, syn kupca Michała i Malwiny z domu Bartsch, starszy brat powstańca wlkp. Czesława. Mieszkał z rodzicami w Trzemesznie. Członek trzemeszeńskich organizacji, Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” i Koła Śpiewackiego, wybrany 5 stycznia 1919 roku do władz Straży Ludowej na miasto Trzemeszno. Dowódca 2 kompanii sformowanego 19 stycznia 1919 roku 1 pułku strzelców wielkopolskich dowodzonego przez ppłk Gustawa Paszkiewicza (brat Czesław dowodził kompanią w 4 pułku), przemianowanego na 55 poznański pułk piechoty. Na prośbę Piłsudskiego część wojsk wielkopolskich, w tym 1 pułk, w połowie marca 1919 roku transportem kolejowym przez Poznań-Kalisz-Częstochowę-Kraków-Przemyśl przewieziono do Sądowej Wiszni na Ukrainie. Pułk wprowadzony 18 marca do walki, natarciem wzdłuż linii Dołnomościska-Mogiłka-Milatyn zmusił wroga do odwrotu. Zajęto wtedy kilka miejscowości. Do 17 kwietnia pułk toczył walki pozycyjne na linii Hryniówka (obecnie Pidmohyłka)-Gródek Jagielloński. Następnego dnia siłami 1 i 3 pułku, batalionem 18, plutonem saperów przy wsparciu artylerii zaatakowano pozycje ukraińskie wypierając wroga z Maliczkowic, Nagórzan, folwarku Nawaria i Glinny. Zapisano w pułkowej monografii: „Pułk okazał niezwykły opór i męstwo przy wzięciu cegielni na wzgórzach pod Nawarją. Cegielnia broniona była przez bataljon ukraiński wraz z 6 karabinami maszynowemi, wzgórze Nawaryjskie, urządzone jako reduta, obsadzone było przez 3 bataljony ukraińskie, kołomyjski, berdziański i księcia Lwa. Szturm na cegielnię trwał 1 i pół godziny. Nieprzyjaciel wycofał się ze swej pozycji, pozostawiając na placu boju wielu zabitych i rannych. Podczas działań dzielnie odznaczyli się telefoniści, pracując niejednokrotnie w najsilniejszym ogniu nieprzyjacielskim. Z zaparciem się siebie, pomimo otrzymanej rany w rękę, prowadził 2-ą kompanję sierżant Bolesław Krygier. Cały czas kroczył na czele kompanji, dopóki nie padł tuż przed okopem nieprzyjacielskim. W uznaniu waleczności otrzymał pośmiertną nominację na podporucznika”. W Jednodniówce 55 pp wymieniono stopień porucznika. Na Liście strat Wojska Polskiego z 1934 roku i akcie zgonu zapisano, że poległ 20 kwietnia 1919 roku w bitwie pod Nawarią (dawn. Nawarja, obecnie wieś położona 10 km od Lwowa). Pośmiertnie za śmiały czyn bojowy i osobiste męstwo odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari V Klasy. Źródło: Rejestr Śmierci poboczny USC, Trzemeszno 1920, Obwód miejski, Nr 25; Lista strat Wojska Polskiego z 1934 r., poz. 19463, s. 431; Polegli na Polu Chwały [w:] Jednodniówka 55 Poznańskiego Pułku Piechoty, Warszawa 19 stycznia 1927 r., s. 2; tamże, Odznaczeni Orderem „Virtuti Militari”, s. 4; Stefan Jesionek, Zarys historji 55-go poznańskiego pułku piechoty, Warszawa 1928, s. 7-8; Drogi do niepodległości. Trzemeszno..., red. Andrzej Leśniewski, s. 121, 125-127; Trzemeszno w dobie powstania..., red. Andrzej Leśniewski, s. 59-60; 55 Poznański Pułk Piechoty, pl.wikipedia.org/wiki/55_Poznański_Pułk_Piechoty, dostęp 1 lutego 2021 r.