Antoni Siwiński cechmistrz kowalski

Kowala kojarzymy z podkuwaniem koni, niestety zaprzęgów konnych na ulicy jakby mniej… Zachowane w okolicy kuźnie to okazałe XIX. wieczne obiekty w miejscowościach Wydartowo i Trzemżal. W okresie międzywojennym cech kowalski był jednym z sześciu cechów rzemieślniczych na okolice. Siedziba zlokalizowana była w Trzemesznie.

Najwyżej w hierarchii cechowej był mistrz zatrudniający czeladników. Cech kowalski w Trzemesznie podlegał Izbie Rzemieślniczej w Bydgoszczy. Warsztaty mechaniczne czyli kuźnie w 1924 roku prowadziło w naszym mieście 26 mistrzów kowalskich. W 1927 Polska ustawa o prawie przemysłowym dopuściła do zawodów rzemieślniczych partaczy, osoby niezrzeszone w cechu. W 1929 roku było o 2 mistrzów kowalstwa mniej.

W korespondencji z lutego 1927 roku cechmistrz trzemeszeńskiego kowalstwa Antoni Siwiński (1873-1928) wniósł o pozwolenie praktycznego kształcenia uczni dla rzemieślnika Skowrońskiego. Izba Rzemieślnicza w Bydgoszczy w osobach Syndyka Dudkowskiego i Prezesa Zawitaja 18 lutego 1927 roku odpowiedziała: „Na pismo z dnia 13. b. m. donosimy, że wspomniany przez p. Skowroński może uzyskać prawo kształcenia uczni przez Starostwo w Mogilnie. W tym celu winien S. stawić odpowiedni wniosek do Starostwa, zaopatrzyć takowy w należytą opłatę stemplową i dołączyć: 1.) list czeladniczy 2.) świadectwo moralności 3.) poświadczenie policyjne stwierdzające, od jakiego czasu pracuje petent samodzielnie. Sądzimy, że nie będzie przeszkód aby petent mógł otrzymać prawo kształcenia terminatorów”. Cechmistrz Antoni Siwiński zmarł w roku następnym, 22 maja.

Andrzej Leśniewski

Antoni Siwiński cechmistrz kowalski

Polska, Bydgoszcz-Trzemeszno

18 lutego 1927 r., przek. MRT 16.08.2000

papier

szer. 19,5 cm, wys. 22,8 cm