Władysława Adryanowa, rzeźba Kobieta na grzybach, Sztuka ludowa MRT

Władysława Adryanowa nierzadko surowcem swoich rzeźb wybierała glinę. Modelowanie dostępnego tworzywa opanowała doskonale. Przy czym surowcem nie była rzeźbiarska glina artystyczna. Tworzywo do prac stanowiła glina wykorzystywana przy stawianiu pieców i główny składnik wyrabianej pecy, czyli suszonych na słońcu cegieł budowlanych.

„Kobieta na grzybach” trzyma w lewej dłoni nóż, w prawej kosz zebranych grzybów. Wybór tej rzeźby jest nieprzypadkowy. Niepodobna nie dopatrywać się tu swoistego autoportretu rzeźbiarki. Niech nie zmylą oglądającego długie warkocze związane wstążkami, jeden z tyłu, drugi ułożony na lewym ramieniu. To informacja o stanie wolnym grzybiarki. Niezamężna kobieta na co dzień była ubrana w kaftan z rękawami, długą spódnicę z falbanami, w sprawnie narzucane dyrdy, oraz fartuch. Pod wierzchnim okryciem nosiła piekielnicę, halkę czerwoną przykrywającą białą halkę i stanik, górną część bielizny od ramion do pasa. Strój zakrywając ciało od stóp po szyję noszono bez wprowadzanych właśnie biustonoszów – opatentowanie ich kreowało ówczesną damską modą. Kobiety czasów Adryanowej wierne tradycji nie zmieniały przyzwyczajeń do końca. Rzeźbiarka ostatnie lata życia mieszkała pod opieką siostrzenicy w Trzemesznie.

Prosto ciosane sylwetki widziane w pracach licznych twórców ludowych stanowią kanon kobiecych przedstawień. Motyw grzybobrania z dominującym przedstawieniem kobiety z dziewczynką na grzybach tworzył także Teodor Kupś, uczeń Władysławy Adryanowej.

Kobieta na grzybach

Władysława Adryanowa

Polska, Trzemeszno

około 1980 r.

glina, farba

wys. 21,3 cm, ø podstawy 5,7 cm