Trzemeszeńska lista uczestników walk o niepodległość w 100. rocznicę Bitwy na przedpolach Warszawy #80

Pamięci bohaterów poległych i zmarłych w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 oraz walczących na kresach wschodnich 1919-1921. Lista uczestników walk o niepodległość nie pretenduje do całościowej. Zestawienia alfabetycznego na podstawie ksiąg metrykalnych i zasobów Muzeum Regionalnego w Trzemesznie dokonał dr Andrzej Leśniewski.

Major Władysław Wlekliński, urodzony 21 listopada 1886 roku w Trzemesznie, syn Marcina i Rozalii z domu Galewskiej. Walczył na froncie zachodnim I wojny światowej. Powstaniec wielkopolski 1918-1919, w stopniu plutonowego dowodził ochotnikami kompanii trzemeszeńskiej. Dwukrotnie ranny w boju. Po reorganizacji wojsk wielkopolskich w stopniu sierżanta dowodził 130-osobowym pododdziałem w 2 kompanii technicznej i miotaczy min II batalionu 9 pułku strzelców wielkopolskich. Pułk przemianowano później na 67 pułk piechoty wielkopolskiej. Wlekliński otrzymał szlify oficerskie, a jego kompanię 17 stycznia 1920 roku skierowano do rewindykacji Leszna. Stąd wysłano na front wschodni. Walczył na pierwszej linii frontu. Śmiałym kontratakiem w pobliżu Ossowa, rejon Budsławia na Białorusi 2 czerwca 1920 roku poprowadził żołnierzy na okopy bolszewików i po zaciętej walce zmusił wroga do wycofania, odzyskał pozycje, wziął jeńców, zdobył 2 karabiny maszynowe, 5000 sztuk amunicji, materiał techniczny, telefony i pomniejszy sprzęt wojskowy. Napisano o nim: „prowadził swą kompanię do kontrataku na okopy bolszewików w pobliżu wioski Ossowo (zachód od stacji kolejowej Krzewicze). W momencie, gdy pod ostrzałem bolszewickim z karabinów maszynowych i artylerii, nie można było posunąć się do przodu, dzięki dowódcy Wleklińskiemu i jego energii i postawie, kompania ruszyła naprzód i uderzyła na okopy” oraz „zaatakował okopy przeciwnika obsadzone przez podwójnie silniejsze oddziały bolszewików, zmusił je po zaciętej walce do wycofania się”. Wlekliński dowodził kompanią Wojska Polskiego m.in. w bitwach pod Litowcami, Czerkasami i Dziadkami. Wiadomo, że 67 pułk piechoty 15 sierpnia 1920 roku walczył o Nasielsk. Po zakończeniu wojny pozostał w Wojsku Polskim. Pełniąc obowiązki dowódcy 17 batalionu 7 pułku saperów okręgu korpusu VII w Poznaniu awansował do stopnia kapitana. Za wojnę polsko-bolszewicką 18 lutego 1922 roku został odznaczony srebrnym krzyżem orderu wojennego Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Niepodległości. Wleklińskiego w lutym 1928 roku awansowano na stopień majora Wojska Polskiego, a w listopadzie przeniesiono do rezerwy. Powrócił do Trzemeszna i rok później poślubił trzemeszniankę Mariannę Galewską. W 1933 roku mianowany został komisarycznym wójtem na obwód Chełmce. W 1938 roku przeniósł się do Poznania. Tam szczęśliwie przeżył II wojnę światową. Ochotnika pragnącego służyć krajowi 14 maja 1945 roku mianowano kierownikiem Zarządu Kwaterunkowo-Budowlanego w Jarocinie, a w lipcu 1946 roku zdemobilizowano z czynnej służby wojskowej. W 1957 roku otrzymał Wielkopolski Krzyż Powstańczy. Zmarł 16 grudnia 1964 roku w Poznaniu. Zgodnie z ostatnią wolą pochowany został przy swoich podkomendnych w zbiorowej mogile powstańców wielkopolskich 1918-1919 na cmentarzu parafialnym w Trzemesznie. Źródło: Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 lipca 1932 r., Monitor Polski nr 267 z dnia 23 lipca 1932 r., poz. 198, str. 2; Wojskowe Biuro Historyczne, Detale kartoteki personalno-odznaczeniowej. Wlekliński Władysław, https://wbh.wp.mil.pl/pl/skanywyszukiwarka_kartoteka_personalno_odznaczeniowa/?strona=15&szufladka=WITZ-WNUK, 134/W-1954, dostęp 31 maja 2021 r.; Uchwała Rady Państwa z dnia 6 grudnia 1957 r., Nr 12.06-0.952; kapitan Stefan Konieczny, Zarys historji wojennej 67-go pułku piechoty wielkopolskiej, Warszawa 1929, s. 26; Maciej Adamski, Trzy życiorysy – trzy drogi do niepodległości w: Drogi do niepodległości. Trzemeszno w powstaniu wielkopolskim 1918-1919, red. Andrzej Leśniewski, s. 45-48; Krystian Jabłoński, Władysław Wlekliński – dowódca ochotniczej kompanii trzemeszeńskiej w: Trzemeszno w dobie powstania wielkopolskiego 1918-1919, red. Andrzej Leśniewski, s. 155-170; Janusz Karwat, Ziemia Gnieźnieńska w Powstaniu Wielkopolskim 1918/1919, s. 60, 83, 88, 105-106, 129, 159, 266-267; fot. pow. za zbiory MRT.

Andrzej Leśniewski